poesia salvaxe

[img]http://i73.photobucket.com/albums/i203/karlotti_v/poesiasalvaxe2.jpg[/img]
Estos días con la poesía ya entre los dientes del alma, las noticias pueden crear dudas y confusión, y por ello hay que dejar claro que los poetas, antes mujeres y hombres que poetas, no tienen nada que ver con el poder establecido sea este el que sea, su compromiso es exclusivamente con la vida.
Podríamos preguntarnos ¿que hacemos aquí? y otra pregunta es la respuesta: ¿que hacer? Que hacer ante este descomunal estafa?
Basta de juegos de palabras, de artificios de sintaxis, de malabarismos formales; hay que encontrar-ahora- la gran ley del corazón, la ley que no sea una ley, una prisión, sino una guia para el espíritu, perdido en su propio laberinto. Mas allá de aquello que el poder jamas podrá alcanzar, allí donde los rayos de la razón se quiebran contra las nubes. Ante una Europa momificada dentro de las ataduras de sus fronteras, congelada en su lógica de dos mas dos son cuatro mil, enmohecida por el espectáculo, despellejada por las cuchillas de la rentabilidad, ante una Europa atrapada en la red de los silogismos de sus finanzas y sus desoladoras consecuencias, ante esta realidad y empleando su misma lógica solo nos queda constatar lo mucho que todo esto apesta.
Ante esto solo nos queda Reír y Resistir, esta es la cuestión. Y la poesía esta en condiciones de ser herramienta de alegría y resistencia. Ella es generosidad y dignidad en tiempos como estos donde la oscuridad nos deslumbra hasta hacer de esta miserable abundancia un estúpido espectáculo. Ella, la poesía, los poemas nos entregan la palabra de nuevo intacta como el grito emocionado del primer ser humano ante su desnudez sagrada..
Hoy volamos la palabra y la confrontamos con la parafernalia de este mercado de baratijas que nos ahoga. Con la cruenta y estúpida rentabilidad de la muerte troquelada por los intereses mezquinos de unos pocos.
La poesía en definitiva es este rayo que no cesa y que nos ilumina en momentos como estos en los que a la desolación y el saqueo le llaman crisis. La poesía es hija de nadie y sabe a sangre de cada uno.


Vietnam


CUMES CUMES CUMES COM’ESTES ECHEN
UNHA VEZ POR CADA MORTE

VIETNAMMMMMMMMMM
VIETNAMMMMMMVIETNAMMMMMMMMMM
VIETNAMMMMMMMMMM

metan na casa a verba na cociña na mesa na cama xa está
e calar calarcalaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
aaaaaaaaaaaaarrr
hastr’o berro que te acusa USAUSAUSAUSAUSAUSAUSA

un
morto
dous mortos
tres / trinta mortos
trescentos / tres mil mortos
OFENSIVA DO TEIT 22000 / 100000 mortos
tódalas os se volven ceros 00000000000000000000
baixo de cada un 10 / 100 / 1000 / 10000 mortos á máquina
difuntiños que a noite acolle entre cañas baixo o torbón
do monzón
na lua do TEIT

dá vergonza vivir
dá vergonza estar vivo e ver a PRIMAVERA



cándo remata un pobo?
un pobo nace sempre
non remata nuncanuncanuncanuncanuncanuncanunca

seino por vós
pobo como o meu
GALICIA pequeniña
sola cousa de todos

mortos mortos
mortos mortos
mortos mortos
mortos mortos
mortos mortos
mortos mortos
mortos mortos
mortos mortos
mortos mortos
mortos mortos
mortos mortos
mortos mortos
mortos mortos
mortos caindo polos teletipos
lúas de LI PO afondadas pra que a lus seña a A de
LIBERTÁAAAAAAAAAAAAAAAAAA

ouh cánto teño de vós pequeno que son de esta paz morta

noitenoite
partir esta n / o / i / t / e en anacos
que en cada un só quepia un home
en


entran nas cidades do SUL ESTE lonxe
e xa todas son a aldeiña dó lado
HUE SAIGON GAZA KANDAHAR
con irmaos e parentes meus
galegos de a diario
mais que nono esqueceron como nolo esquecemos
tanto que ás veces perto chaman home
e
ollamos por quén.

non son eu tamén
quen eiquí quedo
que estou matando eilí
luxando GALICIA como luxan
KANSAS NEW JERSEY CALIFORNIA COLORADO
IOWA
nomes tan limpios?

perdón por esta paz
PAZ en carteles xunto a COCACOLA
PAZPAZPAZPAZPAZPAZPAZPAZPAZPAZPAZPAZ
pra tapar tanto tanto
muro

valeiránnolos nomes
mais inda
indainda pobo
podo decir o teu con forza
inda se pode decir o teu nome dos que alá cain
podemos

deles temos de novo nome:
home pobo
/ MARÍA MARIÑO dinamiteira da FALA /
home- pobo
home- pobo

aquíl por siglos foi un pobo como é o meu
o meu por anos foi un pobo como é aquíl

IRMANDIÑOS DE GALICIA PALESTINA

entre miña mai ANA amos iles
entre iles amor ANA ti
tres estudiantes en LUGO sin os nomes
en VIGO MÉNDEZ FERRÍN co’il
e vós MARÍA MARIÑO CHÉ bágoas 1967

non
eu sei que cantar non é igoal
perdón tamén por iste tempo cas palabras
anque sinceiras tein tarde polos lados
e puntos suspensivos calcados do refrigerados dun cañón

o canto parou sin rematar